[FANTASTYCZNIE] "Równoumagicznienie" T. Pratchett

Kto nie czytał Pratchetta - ręka do góry! Co jest, ani jednej ręki...? No cóż, nie ma więc sensu zachwycać się jego twórczością i polecać innym, skoro wszyscy już go znają. Z drugiej strony, co mi szkodzi. Opiszę wam, jak sprawy się miały w "Równoumagicznieniu".

Jest to historia małego brzdąca, który był ósmym dzieckiem ósmego syna, a więc zupełnie naturalnie przypadło mu w udziale zostać magiem. W dniu jego narodzin do wsi Głupi Osioł dotarł Drum Billet, którego magiczna laska przywiodła do miejsca, gdzie odnaleźć miał swego następcę i przekazać mu kawał niezwykłego drewnianego kija. Tak też się stało. Kilka chwil po narodzinach dziecka kowal - ojciec wybrańca, wezwał do siebie akuszerkę wraz z maleństwem i nie pozwalając jej przemówić pozwolił, by mag dotknął maluszka swą laską, a tym samym przekazał mu magiczne predyspozycje. I na tym historia by się skończyła, gdyby nie pewien malutki szczególik. Gdy kowal podniósł kocyk, okazało się, że pod nim chowa się... dziewczynka! Oto wydarzenie bez precedensu, nigdy nie zdarzyło się i zdarzyć się nie może, by po świecie chodziła kobieta-mag. Kobiety są co najwyżej czarownicami! 

Pech chciał, że osobą odbierającą poród była właśnie jedna z wiejskich czarownic - Babcia Weatherwax, która postanowiła chronić przybraną wnuczkę przed tymi okrutnymi magami i ich czarami. Niestety dziewczynka nadzwyczaj szybko zaczęła przejawiać zdolności magiczne. Cóż więc zrobić? O nie, na pewno nie odda jej do Niewidzialnego Uniwersytetu - po jej trupie. Mała Esk zostanie czarownicą. Koniec. Kropka. 

Tak zaczyna się wielka przygoda małej Eskhariny i jej przybranej babci. Przygoda, jak na Pratchetta przystało, zabawna, obfitująca w liczne podróże, spotkania i dialogi. To historia o równouprawnieniu do zawodu, o próbie wyrównywania szans między kobietami i mężczyznami i o magii oczywiście. 

Ta część "Świata Dysku" nie nawiązuje w żaden sposób do dwóch poprzednich, w których prym wiódł mag-nieuk Rincewind i jego towarzysz z innego świata, za którymi podążała skrzynia na ośmiu (jeśli dobrze pamiętam) nogach. Jedynymi wspólnymi elementami są tu: Dysk, Niewidzialny Uniwersytet i Ankh-Morpork. A więc nie trzeba czytać poprzednich części, by sięgnąć po tę. Warto jednak tak uczynić, mam bowiem wrażenie, że "Kolor magii" i "Blask fantastyczny" były... nieco ciekawsze? Trudno mi powiedzieć, bo czytałam je dawno temu, ale silne doznania pozostały. I bardzo polubiłam tamtych bohaterów. Natomiast Babcia Weatherwax kojarzy mi się raczej z cyklem dla dzieci, gdzie grała nieco inną rolę. 

Niestety każda z książek Pratchetta posiada taki fragment, którego nie rozumiem i przy którym się nudzę. Jego niektóre wywody na temat magii i rozwiązywania problemów są tak zawiłe, że nie nadążam za tokiem myślenia bohaterów. I te momenty powodują u mnie znużenie oraz chwilowy brak motywacji do czytania. Wystarczy jednak przebrnąć przez chaszcze, by natknąć się na perełki angielskiego humoru, które wymuszają głośny śmiech nawet późną nocą. 

Cóż mogę powiedzieć, zachęcam do lektury, w końcu to Pratchett, który nie potrzebuje dodatkowej reklamy...


Autor: Terry Pratchett  
Tytuł oryginału: Equal rites
Tłumaczenie: Piotr W. Cholewa
Cykl: Świat Dysku, cz. 3
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Seria wydawnicza: Fantastyka
Rok wydania: 2005
Ilość stron: 198
Ocena: 5


źródło: biblioteka miejska w Kartuzach


Inne książki autora opisane na moim blogu: